مادرم دوستم ندارد اما خیلی به من وابسته است

گاهی اوقات والدین با فرزندانی که نگرانی بیشتری درباره آن ها دارند، سخت گیرانه تر برخورد می کنند به خصوص در فرهنگ و وضعیت جامعه ما که بارها از طریق رسانه ها و اطرافیان، اخبار نگران کننده ای درباره ناامنی به ویژه در خصوص دختران پخش می شود. به دلایل تاریخی، فرهنگی و اجتماعی در خانواده ها تا حدودی به پسرها بیشتر از دخترها میدان داده می شود ولی این به معنای تبعیض نیست.

با این حال چند پیشنهاد به شما می کنم. اول این که پیش فرض های ذهن تان درباره دوست داشته نشدن و تبعیض را اصلاح کنید. دوم این که به مادرتان نزدیک تر شوید و به او اطمینان دهید به اندازه کافی درباره نگرانی های او، مراقب و هوشیار هستید. سوم این که از یک نفر دیگر از آشنایان که فرد مطمئن و منطقی است و مادرتان او را قبول دارد به عنوان تسهیل گر یا واسطه انتقال خواسته های خود کمک بگیرید. چهارم این که اگر نگرانی ها و سخت گیری های مادرتان غیرعادی و ناشی از اضطراب و مسائل روان شناختی است به یک مشاور یا روان شناس حرفه ای و رسمی مراجعه کنید. این امر به خصوص با توجه به این که گفته اید به شما خیلی وابسته است، جای بررسی بیشتری دارد. در نهایت این که گاهی اوقات، افراد ناامنی ها و مشکلات حل نشده زندگی یا گذشته خود را که موجب نگرانی و اضطراب می شود، از طریق سخت گیری و کنترل اطرافیان بروز می دهند که باید به صورت اصولی توسط متخصص، تشخیص داده و حل و فصل شود.